NASZ KSIĄDZ PROBOSZCZ ZYGMUNT KOKOSZKA

Oto nasz ksiądz Proboszcz,
wszystkim dobrze znany,
Pozwólcie jednak, że dokładniej
Jego postać poznamy.
Ciebie, Księże, zapewniamy,
Że nie dla rozgłosu to czynimy,
Lecz z radości, by ukazać,
Jak bardzo się wszystkim cieszymy.
25.05.51 r. w Lubomierzu chłopiec na świat przychodzi;
narodzinami do swojej rodziny wielką radość wnosi.
Po 2 tygodniach na chrzcie rodzice
Dziecku na imię Zygmunt dali
I swoją pociechę pod opiekę Panu Bogu oddali.
Zygmuś z małego chłopczyka na młodzieńca wyrasta
Jest radością całej rodziny, a niedługo
Stanie się chlubą swojego miasta.
Szkołę Podstawową i Liceum Pedagogiczne
W Lubomierzu kończy - uczeń wzorowy,
Trzynastoletnią posługę ministrancką
Wspaniale z edukacją umie połączyć.
Zakochany w Jezusie, słuchając głosu powołaniaswego
W 1970 r. po maturze wstępuje do wrocławskiego
Wyższego Seminarium Duchownego.
Przez sześć lat nauki uczy się,
Ambitnie swe plany realizuje
Nie zważając na represje rządowe -
Prymicji kapłańskich oczekuje.
29.05.1976 r. w Archikatedrze Wrocławskiej
Z rąk abp. Henryka Gulbinowicza
Święcenia kapłańskie otrzymuje
I do powrotu do domu już się szykuje.
Po uroczystości święceń kapłan - ks. Zygmunt
Mury seminarium zostawia
I 30.05.1976 r. w rodzinnym mieście pierwszą
Prymicyjną Mszę św. odprawia.
Na obrazku z prymicji takie słowa wypisuje:
„Dziękuję Ci, Boże mój,
za wezwanie mnie do przyjaźni z Tobą"
i takimi słowami Panu Bogu
za dar powołania dziękuje.
26.06.1976 r. jako wikariusz posługę duszpasterską
W par. św. Jerzego w Wałbrzychu rozpoczyna
I co kilka lat dekretem księdza biskupa
Parafię zmienia.
Jako wikariusz do Biestrzykowic, Stronia Śł.
I Wrocławia zostaje kierowany,
A w r. 1987 proboszczem
W parafii Minkowice Oławskie zostaje
26.06.1989 r. do Dzierżoniowa jest wysłany
I na administratora parafii jest mianowany.
29.12.1989 r. na proboszcza u nas jest powołany.
Nasz ks. Proboszcz młody, energiczny,
Z wielkim zapałem swą pracę zaczyna -
Po małych przeróbkach kaplicy
Budowę kościoła rozpoczyna.
Dobrze wiemy, jakie podejście do budowy
Obiektów kultu religijnego miały władze PRL-u;
Ksiądz jednak niczym się nie zrażał
I ambitnie dążył do celu.
 

W 1994 r. za trud i zaangażowanie w życie parafii
Odznaczony godnością kanonika zostaje,
A za zasługi dla miasta od czytelników Gońca Dzierżoniowskiego
Tytuł Dzierżoniowianina Roku dostaje.
W roku 2003 budowa kościoła do końca się zbliża,
A Ksiądz już do konsekracji świątyni zaczyna się przygotowywać.
7.10.2003 r. uroczysta konsekracja się odbyła,
czas na chwilę wytchnienia - niech Ksiądz odpoczywa,
Ale Ksiądz na to nam odpowiada:
Nie czas na odpoczynek, na chwile wytchnienia,
Bo mamy jeszcze bardzo dużo do zrobienia.
Wymieniać nie będę, co zostało wykonane, bo wszyscy widzimy,
Jesteśmy bardzo dumni z tego i czoła przed Tobą chylimy.
Powstaje nasza diecezja. W nowej diecezji, w 2004 r.,
Ksiądz do Rady Kapłańskiej powołany zostaje,
A w roku 2005 do Rady Ekumenicznej się dostaje.
21.08.2005 r. papież Benedykt XVI
Godność prałata naszemu Księdzu nadaje
I do grona kapelanów Ojca Świętego włączony zostaje.
W roku 2007 funkcję wicedziekana dekanatu Dzierżoniów obejmuje,
A od 1.06.2008 r. urząd dziekana sprawuje.
Mimo dodatkowych obowiązków
W życie naszej parafii mocno jest zaangażowany
I nadal z zapałem realizuje budowlane plany.
Byśmy mogli z góry podziwiać panoramę miasta całego
W dniu dzisiejszym udostępnia wieżę widokową kościoła naszego.
27.05.2011 r. ze swoimi kursowymi kolegami
jubileusz święceń kapłańskich świętował,
a w dowód wdzięczności za wszystkie otrzymane łaski
i za 35 lat kapłaństwa Matce Bożej
złotą różę ofiarował.
Drogi księże Proboszczu, czas zmienić bieg,
wejść na luz, zacząć odpoczywać,
W ciszy i spokoju dokonane przez siebie dzieła podziwiać.
Za to wszystko, co w naszej parafii,
Drogi księże Proboszczu, dokonałeś
Składamy Ci dzisiaj publicznie gorące podziękowania i zapewniamy,
Że poczynimy jeszcze większe starania
I gorliwie będziemy dążyli do tego,
By Wzgórze Jana Pawła stało się chlubą
1 perełką miasta naszego,
A my byśmy tu, na wzgórzu, żyli zgodnie z naukami
Błogosławionego Jana Pawła II.
 

5.06.2011 r.