 |
Bardo Śląskie
W pierwszej połowie XII w. w kaplicy zakonnej została umieszczona Figura Matki Bożej. Wkrótce sława cudownej Figury zaczęła zataczać coraz to szersze kręgi. Kaplica okazała się mała dla tłumów pielgrzymów. Około 1315 r. Mikołaj I, opat z Kamieńca, wybudował nowy kościół i w nim umieścił Figurę Matki Bożej. Nadano mu nazwę kościół "czeski", bowiem - jak głosiły przekazy - najpierw kaplicę, a następnie kościół wybudował czeski rycerz, który za przyczyną Matki Bożej Bardzkiej doznał łaski uzdrowienia.
W początkach XV w. ruch pielgrzymkowy wzmógł się jeszcze bardziej. Istniejący kościół "czeski" nie mieścił już wszystkich wiernych. Dlatego w latach 1408 - 1411 opat kamieniecki Jan I, przy wsparciu finansowym księcia Jana i biskupa wrocławskiego Wacława Pisatowicza oraz magistratów Ząbkowic i Nysy, wybudował nowy kościół, powszechnie nazywany kościołem "niemieckim".
Oba kościoły połączono wspólną zakrystią i kruchtą. Figura Matki Bożej pozostała w starym kościele, który stał się teraz sanktuarium. W 1425 r. obydwa kościoły zostały spalone przez husytów. Kościół "czeski" odbudowano dopiero w 1436 r., a "niemiecki" około 1440 r.
Po pożarze w 1525 r., podczas którego podobno zginął zakonnik ratujący Figurę, kościół "czeski" przez długi czas pozostawał w ruinie. Odbudowano go w 1661 r. dzięki staraniom opata Kaspra Kalusa. Przystąpiono również do budowy nowego kościoła "niemieckiego". w 1665 r. ukończono jego budowę. Konsekracja odbyła się w roku następnym, a dokonał jej biskup S. v Rostock.
Odbudowane kościoły nie mieściły jednak licznie przybywających pielgrzymów. Postanowiono więc je zburzyć i wybudować jedną, ale wystarczająco dużą świątynię. |
|
