Strona główna Informacje Uroczystości Wspólnota Historia parafii Parafialny Oddział Akcji Katolickiej Kronika parafii Linki Intencje modlitewne	Adwentowe czuwanie w oczekiwaniu na przyjście Mesjasza w parafii pw. Królowej Różańca Św. 03 - 24.12.2017.
	„... o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec” (Mk 13,32).
	Rozpoczynając rekolekcje w naszej parafii o historii i znaczeniu Adwentu nauczał O. Jan Skłodowski, dominikanin. Homilia Ojca Jana była zilustrowana pokazem slajdów mówiących o znaczeniu kolejnych niedziel adwentowych. Adwent jest okresem rozpoczynającym rok liturgiczny. Trwa cztery niedziele. Jest to czas radosnego i pobożnego przygotowania do Narodzin Chrystusa, które obchodzimy 25 grudnia. "Słowo "adwent" pochodzi od łac. advenio - przychodzić (gr. epifaneia, parusia - przyjście, objawienie). Sens okresu Adwentu jest nierozłącznie związany z uroczystością Narodzenia Pańskiego. Kościół, w 39 numerze ogólnych norm Roku liturgicznego i Kalendarza z 1969 r., naucza o Adwencie: "Okres Adwentu ma podwójny charakter. Jest okresem przygotowania do uroczystości Narodzenia Pańskiego, przez który wspominamy pierwsze przyjście Syna Bożego do ludzi. Równocześnie jest okresem, w którym przez wspomnienie pierwszego przyjścia Chrystusa kieruje się dusze ku oczekiwaniu Jego powtórnego przyjścia na końcu czasów. Z obu tych względów Adwent jest okresem radosnego i pobożnego oczekiwania" - mówił O. Jan. "Pierwsze wzmianki o przygotowaniu do Bożego Narodzenia - adwentu pochodzą z Galii (dzisiejsza Francja) i Hiszpanii. Pierwotnym sensem było przygotowanie katechumenów do przyjęcia sakramentów inicjacji chrześcijańskiej, zwłaszcza chrztu, którego udzielano 6 stycznia (dzisiejsza uroczystość Objawienia Pańskiego). Biskupi proponowali należyte przygotowanie do obchodów Narodzenia Pańskiego poprzez ascezę, pokutę i rezygnację z zabaw i uciech. W Rzymie Adwent wprowadzono dopiero w VI w. (trwał on pierwotnie 6 tygodni), zaś od pontyfikatu św. papieża Grzegorza Wielkiego - już cztery tygodnie. Zyskał on ponadto, poza ascetycznym przygotowaniem do Bożego Narodzenia; charakter eschatologiczny; czyli przygotowania do ostatecznego przyjścia Chrystusa (paruzji). Potwierdza to też fragment 1 prefacji adwentowej: "on przez pierwsze przyjście w ludzkiej naturze spełnił twoje odwieczne postanowienie, a nam otworzył drogę wiecznego zbawienia. On ponownie przyjdzie w blasku swej chwały, aby nam udzielić obiecanych darów, których z ufnością oczekujemy". Obecnie cały czas trwania Kościoła można nazwać nieustannym "Adwentem"; oczekiwaniem na wypełnienie się czasów. Cały czas pielgrzymujemy, jesteśmy w drodze, w oczekiwaniu. Nigdy nie wolno nam przyspać, zagasić lampy naszych sumień. "Bądźcie gotowi!" (Łk 12, 40). (http://mozecoswiecej.pl/koniec-swiata-apokalipsa/). Najczęściej Adwent kojarzony i utożsamiany jest z okresem oczekiwania na święta Bożego Narodzenia. Wielu ludzi zapomina jednak, że oprócz znaczenia historycznego, ma on także symboliczny wydźwięk. Czas ten nie tylko przypomina o Narodzeniu Pańskim, które dokonało się ponad dwa tysiąclecia temu, ale także jest emanacją oczekiwania na powtórne przyjście na świat Jezusa Chrystusa - Syna Bożego. Ojciec Jan mocno podkreślił potrzebę Ewangelicznego czuwania - "Czuwajcie zatem, bo nie znacie dnia ani godziny". (Mt 25,1-13). Bowiem nie znamy dnia ani godziny ponownego przyjścia Chrystusa na świat, zwane w teologii paruzją, immanentnie powiązanego z kresem dotychczasowego świata. Także sam Jezus napomina i nawołuje do czuwania i oczekiwania, gdyż Jego ponowne przyjście będzie nader nagłe i niespodziewane. W Ewangelii według św. Marka możemy natrafić na słowa Zbawiciela, który poucza, że: „o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec” (Mk 13,32). Boże Narodzenie będziemy przeżywać na tyle, na ile godne będzie nasze przygotowanie w Adwencie na przyjście Mesjasza - stwierdził O. Jan.

Tekst i zdjęcia Kazimierz M. Janeczko, STF.