Strona główna Informacje Uroczystości Wspólnota Historia parafii Parafialny Oddział Akcji Katolickiej Kronika parafii Linki Intencje modlitewne	XIV Tydzień Kultury Chrześcijańskiej. Ks prof. dr hab. Stanisław Araszczuk „Zasada solidaryzmu społecznego Karla von Vogelstanga” - 6.06.2018.
	Kto twierdzi, że żyje w światłości, a nienawidzi brata swego, dotąd jeszcze jest w ciemności. Kto miłuje swego brata, ten trwa w światłości i nie może się potknąć. Kto zaś swojego brata nienawidzi, żyje w ciemności i działa w ciemności, i nie wie, dokąd dąży, ponieważ ciemności dotknęły ślepotą jego oczy. (1 List św. Jana 2,9-11)
	Rozpoczynając wykład ks. Araszczuk stwierdził, że całkowicie nieznane są nam wybitne osoby urodzone na terenie Dolnego Śląska, które miały wpływ na formowanie katolickiej nauki społecznej Kościoła. Dotyczy to Karla von Vogelsanga (urodzonego 3 września 1818 w Legnicy, zmarłego 8 listopada 1890 w Wiedniu) – austriackiego polityka i katolickiego publicysty. „Urodził się w ówczesnych Prusach, tam studiował prawo, był zatrudniony w pruskim aparacie sprawiedliwości, wreszcie wydawał swoją gazetę oraz był deputowanym do meklemburskiego sejmu prowincjonalnego. W 1850 przeszedł z protestantyzmu na katolicyzm, zrezygnował z funkcji deputowanego oraz zajął się publicystyką (poruszając głównie zagadnienia religijne oraz społeczne). W 1864 przybył do Austrii, gdzie pozostał aż do śmierci. Głosił potrzebę reform społecznych (takich jak np. ograniczenie czasu pracy robotników, ubezpieczenia powszechne, prawo do stowarzyszeń). Jego działalność (także polegająca na organizowaniu cyklicznych spotkań) sprawiła, że stał się duchowym założycielem austriackiego ruchu chrześcijańsko-społecznego; nawiązał też współpracę z podobnymi ruchami za granicą. Jego program społeczny został przejęty przez Karla Luegera, późniejszego założyciela Austriackiej Partii Chrześcijańsko-Społecznej. Echa jego poglądów odnaleźć można w encyklice Leona XIII "Rerum novarum" z 1891” - (wikipedia). Stanowiła ona podstawę Katolickiej Nauki Społecznej (KNS) – nauczania Kościoła katolickiego w kwestiach odnoszących się do zbiorowych problemów społeczności lub też całej ludzkości. Powstanie nauki społecznej kościoła jest związane jest ze wspomnianą wcześniej encykliką Leona XIII, która była odpowiedzią na zachodzące w XIX wieku przemiany społeczno-polityczne związane z powstaniem nowoczesnych społeczeństw. Ks. Stanisław przedstawił podstawowe zasady etyczno-społeczne, które nie są zbyt dobrze znane wiernym, nawet tym którzy uważają, że stosują się do nauczania KNS. Uporządkował je w trzy grupy. Po pierwsze, najpierw należy dostrzec te zasady, które stoją u podstaw wszelkiej dyskusji na ich temat. Są to tzw. zasady formalne (prawda, godność ludzka), następne są to zasady bytu społecznego (pomocniczość, dobro wspólne, solidarność) i w końcu zasady określające właściwe funkcjonowanie społeczności już zawiązanej dzięki zasadom wcześniejszym (sprawiedliwość, miłość społeczna). Dokładne wyjaśnienie zasad znajduje się w publikacji ks. Bogusława Drożdża „Siedem podstawowych zasad etyczno-społecznych”, z którą powinien zapoznać się każdy katolik i konsekwentnie stosować je w swoim życiu. Kończąc wykład ksiądz powiedział, że właśnie te zasady i nauczanie św. Jana Pawła II, który skierował do nas słowa: „Jeden drugiego brzemiona noście” (Ga 6, 2). „Solidarność, to znaczy: jeden i drugi, a skoro brzemię, to brzemię niesione razem, we wspólnocie. A więc nigdy jeden przeciw drugiemu, jedni przeciw drugim. I nigdy „brzemię” dźwigane przez człowieka samotnie, bez pomocy drugich” - stały się, można z całą pewnością powiedzieć, fundamentem założycielskim SOLIDARNOŚCI.

Tekst i fotografie Kazimierz M. Janeczko, STF.