Strona główna Informacje Uroczystości Wspólnota Historia parafii Parafialny Oddział Akcji Katolickiej Kronika parafii Linki Intencje modlitewne	„Za pięć godzin zobaczę Jezusa” - 04.06.2019.
	Jeden dzień, który przekreślił całe życie.
	To ostatnie słowa dziennika, który napisał dla swojej córki Jacques Fesch. Historię nawróconego mordercy opowiedzieli, w spektaklu teatralnym alumni Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Świdnickiej, z okazji XV Tygodnia Kultury Chrześcijańskiej w Muzeum Miejskim Dzierżoniowa. Scenariusz na podstawie autentycznego dziennika Jacques'a Fescha, opracował Emil Dudek. Jacques Fesch napisał dzienniczek dla sześcioletniej córeczki Weroniki, obrazujący jego głębokie nawrócenie jakie dokonało się podczas trzy i pół letniego pobytu w więzieniu. Kiedy Jacques trafia do więziennej celi jest zatwardziałym ateistą. Po ponad trzech latach pobytu w więzieniu marzy, by móc codziennie przyjmować Komunię św. „Dobrze jest odchodzić ku jaśniejącej jutrzence” - to ostatnie słowa zapisane w dniu egzekucji. W dzienniku, spisywanym przez 2 miesiące, poprzedzające egzekucję napisał; "Moja kochana córeczko. To jest mój dziennik, jedyne moje dobro, które zapisuję tobie z braku innych dóbr, jakie ojcowie mają zwyczaj dawać swoim dzieciom". Co dzień spisuje swoje przeżycia, refleksje, najgłębsze pragnienia. W jego życiu następuje niezwykły okres, pełen wewnętrznych ciemności, ale i światła, bezradności, lecz również i mocy płynącej z nieba, heroicznych zmagań, lecz przeplatanych jakże cudownymi momentami jednoczenia się z Jedyną Miłością, którą odkrywa coraz bardziej i której coraz bardziej pragnie. O tej właśnie Jedynej Miłości chce opowiedzieć Weronice, i o tym, że warto jej szukać i powierzyć się jej do końca, bez względu na wszystko. W zakończeniu dzienniczka pisze do córki - Weroniko! Ja umieram! Chciałbym, żebyś poznała jak Bóg poprowadził moją duszę do światła życia. Powoli umieram dla ziemi i rodzę się dla nieba. Każdego dnia dusza moja zbliża się do Boga, który ją przyciąga Wkrótce będę gotów. Niebieski Ogrodnik zabierze mnie i przesadzi do rajskich ogrodów. Przede mną szczęśliwa wieczność. Nie martwmy się o to, co będzie. Bóg nie opuszcza! Chrześcijanin aż do końca ma możliwość pokonania lęku. Nie upada się, gdy ma się Jezusa przy sobie! Wszyscy jesteśmy powołani do świętości, wszyscy! Odmówiłem różaniec. Jaki spokój, jaka niezwykła jasność umysłu! Czuję się lekki, lekki i na chwilę oddalona została wszelka obawa. Nie jestem sam, Bóg jest ze mną. Tylko pięć godzin życia! Jak dobry jest Pan! Nie czeka na wieczność, by wynagrodzić swoich wybranych. Pociąga mnie już łagodnie ku sobie, dając mi pokój, który nie jest z tego świata. Myślę, że tutaj zakończę mój dziennik, tym bardziej że słyszę niepokojące hałasy. Obym stawił temu czoło. Najświętsza Panienko, na pomoc! Żegnajcie wszyscy i niech Pan wam błogosławi! Za pięć godzin zobaczę Jezusa... 25 lutego 1954 r. Jacques Fesch i jego dwaj wspólnicy postanowili obrabować drobnego bankiera. Napad nie udał się, wspólnicy uciekają, Fesch musi sobie radzić sam. "Po gorączkowej ucieczce, w czasie której Jacques gubi okulary (on, który jest zupełnym krótkowidzem!), natyka się na stróża prawa grożącego mu rewolwerem. Ręką trzymającą rewolwer w kieszeni Jacques wystrzela, nie mogąc nawet wymierzyć, bo przecież niewiele widzi, a jednak trafia policjanta w samo serce. Sprawca zostaje pojmany i doprowadzony na policję przez odważnych przechodniów. Szybko przewożą go do więzienia z powodu dokonanej zbrodni". Rozpoczęło się długie śledztwo i proces zakończony wyrokiem śmierci. Wyrok został wykonany 1 października 1957 r. Jacques miał wówczas 27 lat. Opracował, na podstawie informacji z Internetu, Kazimierz M. Janeczko PO AK.

Tekst i zdjęcia Kazimierz M. Janeczko. JACQUES FESCH (6.04.1930 -1.10.1957) – Niezwykła droga łaski >>